درمان مشکلات زناشویی یک مشکل بزرگ برای بسیاری از زوجین می باشد. در این مقاله به بررسی درمان مشکلات زناشویی پرداخته و راهکارهایی را ارائه می دهیم. راهکارها به گونه ای است که در سیزده مرحله یا سیزده روز به بهبود روابط عاطفی و اخلاقی رو رفتاری زوجین می انجامد. این موارد می تواند تاثیر بسیار زیادی بر روی روابط میان زوج ها داشته باشد و ان ها را برای داشتن یک زندگی بهتر اماده نماید. موارد گفته شده هم در نحوه روابط جنسی میان زوج ها و هم در نحوه روابط عاطفی ان ها که روابطی دو سویه دارند تاثیر گذار می باشند. اگر شما نمی دانید که چگونه مکالمه سالم داشته باشید، این روزها از هر زمان مزاحم تر می شوند. اگر می خواهید مسائل مختلف را با همسر خود حل کنید، باید بیشتر تعامل داشته باشید، اما اگر نمی دانید چگونه تعامل برقرار کنید، مشکلات زیادی وجود دارد و شما نمی توانید تعطیلات خود را پایان دهید. برای داشتن رابطه سالم اولین شرط مذاکره است. مکالمه راهی برای اتصال دنیای درونی است. در واقع گفتگو سالم به این معنی است که شما می توانید پیام، احساسات و افکار خود را با طرف دیگر به اشتراک بگذارید و موقعیت را در مکان های مختلف مدیریت کنید. شما باید بدانید که به این ترتیب که هر سازمان یا شرکت نیازمند اصول خاصی برای توسعه آن است، زندگی مشترک قوانین خاص خود را دارد و نمی تواند بدون هیچ قاعده کلی کار کند و رابطه را با محاکمه و خطا انجام دهد، بنابراین لازم است که این اصول را از طریق گفتگو دنبال کنید. پژوهش های مختلف این یکی از اولویت های مهم همه مردم است، یک گفتگوی سالم و بیان احساسات با یک شریک زندگی است. هنگامی که احساسات خود را بیان نمی کنید، ابتدا احساس تنهایی می کنید زیرا شما کلمات و احساسات نامطلوب را در قلب خود حفظ می کنید و سپس وقتی احساسات به طور طبیعی بیان نمی شوند، به تدریج غم انگیز می شوند و هنگامی که غم و اندوه بوجود می آیند، خشم ایجاد می شود و خشم می تواند بوجود آید و به رابطه آسیب می رساند. به عنوان مثال، بسیاری از زوج ها نمی دانند که چگونه احساسات خود را بیان می کنند، مثلا هنگامی که در شوهران خود عصبانی شوند، به جای صحبت کردن با آنها و گفتن آنها عصبانی هستند، آنها هر چیزی را می گویند جز این مورد و خاطرات گذشته را یادآوری می کنند. آنها می گویند که آنها را سرزنش و به ان ها توهین می کنند. تا زمانی که نهایتا می گویند آنها عصبانی هستند! عدم توجه به زوج ها می تواند یک ننگ باشد، من توجه همسر را به عنوان “ویتامین های روانی” می گویم و می گویم که بدن ما روزانه به ویتامین ها نیاز دارد و همچنین باید ویتامین ها داشته باشد، در غیر این صورت روزهای سردتر می رسند و در نهایت رابطه به نابودی می رسد. مهمترین ویتامین های روانشناختی توجه به یکدیگر هستند، دقیقا همان اهمیتی که در روزهای اول باید در طول زندگی خود داشته باشید، همیشه باید از تمامی جنبه های رابطه داشته باشید و نباید پس از ازدواج در مورد چیز دیگری فکر کنید ، زیرا شما با هم زندگی می کنید و انسان باید توجه کند. جالب است بدانید که تحقیق انجام شده است که اگر یک کودک از لحظه تولد توجه دریافت نکرده و تنها به او آب و غذا دهند، او زنده نخواهد ماند. وقتی مردم توجه نکنند، ارتباطشان را با رابطه از دست می دهند و این ارتباط را خسارت می کند. یکی از آسیب هایی که بسیاری از زوج ها در زندگی دارند انتظارات غیر واقعی از یکدیگر است. هنگامی که شما انتظار دارید که دیگران انتظار داشته باشند که همتای آن ها را در یک پانچ قرار دهد، اکنون اگر این انتظارات غیر واقعی باشد، بیش از حد قدرت او، می تواند مشکلات فراوانی را ایجاد کند. از قبیل انتظارات هنگامی که شما به شما تلفن می کنم، باید تماس بگیرید و یا شما باید به خانه خود بروید و تنها با من صحبت کنید و به خود و رابطه خود نگاه کنید و ببینید که در آن انتظارات بیش از حد دارید که پاسخش دشوار یا غیرممکن باشد و در چقدر بحث برانگیز است.روز اول: یادگیری گفتگو سالم
روز دوم: احساسات را بیان کنید
روز سوم: سلامت روان را به همسر خود هدیه دهید
روز چهارم: انتظارات معقول داشته باشید
اگر کودک شما ضربه روحی را تجربه کرده باشد، ممکن است با احساسات اضطراب ، خاطرات ترس آور یا حس خطر دایمی دست و پنجه نرم کند، یا ممکن است احساس کرختی، تنهایی و ناتوانی برای اعتماد به دیگران را تجربه نماید. وقتی رویداد های بد رخ می دهند، زمان می برد تا درد برطرف گردد و یک بار دیگر حس اطمینان و ایمنی در شما شکل بگیرد . اما شما با راهبرد های صحیح می توانید به کودک کمک کنید.
آسیب روانی و هیجانی (تروما) چیست؟
ضربه عاطفی و روانی می تواند ناشی از حوادث پردغدغه غیر عادی باشد که حس امنیت کودک شما را دستخوش طوفان می کند و در دنیای خطرناک به کودک حس درماندگی و بیچارگی می دهد. این نکته حایز اهمیت می باشد که پس از آسیب روانی با کودک به صورت باز ارتباط داشته باشید . به آنها فرصت دهید تا بدانند که احساس ترس یا اضطراب عادی می باشد . همچنین کودکانتان به شما نگاه می کنند تا به انها نشان دهید چگونه با اسیب برخورد کنند، به انها اجازه دهید که ببینند شما به صورت مثبت با اسیب روبرو می شوید
کم شدن امیال جنسی یک نوع اختلال عملکرد جنسی است.
هیچ کس آن را دوست ندارد.
این مشکل می تواند در یک نقطه در زندگی مردم و در هر دو جنس مرد و زن رخ دهد.
تعدادی از عوامل فیزیکی و روانشناختی در حل این مشکل موثر هستند که به عنوان مهمترین آنها اشاره شده است.
اضطراب و کاهش میل جنسی
ممکن است برخی در طول اضطراب بتوانند کارهای زیادی انجام دهد، اما شکی در مورد کاهش رابطه جنسی وجود ندارد.
استرس شغلی، مشکلات مالی، مراقبت از بیمار و از اعضای خانواده و سایر عوامل استرس زا، میل جنسی را کاهش می دهد.
برای کنترل اضطراب، شما باید تکنیک کنترل اضطراب را یاد بگیرید یا از مشاوره جنسی مفید استفاده کنید.
مشکلات ارتباطی و کاهش میل جنسیمشکلات ارتباطی حل نشده بین همسران یکی از عوامل مرگ و کاهش میل جنسی است.
در خصوص زنان، احساسات صمیمیت عامل مهمی در رابطه جنسی هستند.
اما بحث و گفتگو، ارتباط ضعیف، خیانت، بی اعتمادی و سایر مسائل که صمیمیت را مختل می کنند، می توانند منجر به کاهش میل جنسی شوند.
مصرف الکل و کاهش میل جنسی
افرادی که نوشیدنی های الکلی را می خورند در داشتن رابطه جنسی نا موفق ترند.
بعضی از مردم معتقدند که نوشیدنی های الکلی تمایل جنسی را زیاد می کند، اما الکل تأثیر منفی بر پاسخ آنها دارد و نمی تواند رابطه خوبی با خود و همسرش داشته باشد.
الکل همچنین رگهای خونی و اعصاب درگیر در نعوظ را تضعیف می کند.
محرومیت از خواب و کاهش میل جنسی
بعضی از مردم به علت کمبود خواب با از دست دادن میل جنسی دست به گریبان هستند.
آنها خیلی سخت به خواب می روند.
گاهی اوقات بی خوابی یا آپنه خواب باعث می شود فرد احساس خستگی مضاعف کند و این میل جنسی را نیز از بین می برد.
نگهداری کودک و از دست دادن میل جنسی
نگه داشتن یک کودک جوان یکی از دلایلی است که فرد میل جنسی اش را از دست بدهد.
البته خود تنظیمی مشکلی نیست.
در واقع، عدم داشتن وقت برای مراقبت از یک کودک، تا حدودی از صمیمیت رابطه کاهش می دهد و به تدریج باعث کاهش میل جنسی می شود.
بنابراین، مردان و زنان گاهی اوقات برای مراقبت از فرزند یا بچه های کوچک خود، به کمک کسی دیگر و همکاری با یکدیگر نیاز دارند.
تربیت کودک یک ساله، روانشناسی کودک یک ساله تا ۲۲ ماهگی، لجبازی کودک یک ساله، بازی با کودک یک ساله، همزمان با افزایش سن کودک به قدری سریع رشد می کند که به سختی متوجه تغییرات وی می شوید.
تماشای رشد و پرورش کودک و نیز دیدن اینکه شخصیت کودک در حال پدیدار شدن است بسیار دلچسب است و این که شما بخواهید در این روند به او کمک کنید بسیار طبیعی است، این مقاله با ذکر نکات روانشناسی کودک یک ساله به شما کمک می کند.
ولی آیا می دانید کودک اکنون باید قادر به انجام چه کارهایی باشد و شما چگونه می توانید به او کمک کنید؟
روانشناسی کودک یک ساله تا ۲۲ ماهگی
در واقع قبل از اینکه کودک اولین کلمه را بگوید، با استفاده از لبخند، نگاه کردن، حرکات و صداها مکالمه با شما را شروع کرده است.
کودکان به میزان متفاوتی رشد می کنند، اما اغلب قادرند امور مشخصی را در سنی مشخص انجام دهند.
در ادامه این مقاله برخی نقاط عطف رشدی آورده شده اند. به یاد داشته باشید که این فقط یک راهنما می باشد.
اگر هر گونه سوالی در مورد رشد کودک خود دارید، از متخصص کودک خود بپرسید.
مخصوصا در زمانی که یک تاخیر رشدی وجود دارد مداخله اولیه می تواند یک تفاوت اساسی را ایجاد کند.
توانایی کودک یک ساله نی نی سایت
- به دنبال منبع صدا بروند و می توانند تشخیص دهند صدا از کجا می آید.
- زمانی که صدایشان می زنید به شما پاسخ دهند.
- زمانی که به جایی اشاره می کنید و می گویید “اینو ببین ….” نگاه می کنند.
- سخن نامفهوم با تن خاص دارند (وقتی در قالب جمله صحبت می کنند، صدا کوتاه و بلند می شود).
- زمانی که با آنها صحبت می کنید صبر می کنند و به آنچه می گویید توجه کرده حتی سعی می کنند با کلام نامفهوم خود پاسخ دهند.
- ماما برای اشاره به مادر و بابا را برای اشاره به پدر استفاده می کنند.
- حداقل یک کلمه را می توانند بگویند.
- به اشیایی که می خواهند اما در دسترس ان ها نیست اشاره کرده و با صدا اشاره میگویند که می خواهند.
رشد عاطفی و اجتماعی
- کودک نوپا شما اکنون می فهمد که او فردی کاملا جدا از شما است. این ممکن است به این معنی باشد که آن ها نگران هستند که ترک شوند.
- اکنون کودک شما می داند که یک فرد مستقل است، آن ها شروع به درک این موضوع کرده اند که می توانند “مالک” چیزها باشند.
- اگرچه آنها احتمالاً کلمات زیادی را می دانند، اما در این سن هنوز نمی توانند مفاهیم انتزاعی را درک کنند.
- پدر و مادر یک کودک ۱۸ ماهه ممکن است از نظر جسمی و روحی سخته و عصبی باند.
- کودک نوپا کنجکاو و پرانرژی خواهد بود، اما هنوز به توجه بزرگسالان نیاز دارد، و شما برای اطمینان خاطر او باید حضور داشته باشید.
- روانشناسی کودک یک ساله از بازی با بزرگسال لذت می برند و عاشق بازی های تکراری هستند.
- علاوه بر این آن ها به کودکان دیگر علاقه نشان می دهند اما معمولا به تنهایی بازی می کنند. از آن ها انتظار نداشته باشید وسایل خود را به اشتراک بگذارد. در این سن، کودکان نوپا اشتراک گذاری را درک نمی کنند.
- کودک نوپا از اعمال و بازی ها تقلید می کند، مانند صحبت کردن با تلفن اسباب بازی.
- آن ها ممکن است در لباس پوشیدن همکاری بیشتری داشته باشند زیرا می خواهند از بزرگسالان تقلید کنند.
- با این حال، از آنجایی که کودک نوپای شما می‌خواهد «کار را درست انجام دهد»، اگر نتواند آن را انجام دهد، ناامید می شود.
- کودک نوپای شما به تدریج در تغذیه خود بهتر می شود، اما ممکن است در مورد آنچه می خورد، انتخابی باشد.
رشد فیزیکی| قد و وزن کودک یک ساله
افزایش سریع حرکت کودک نوپای شما به این معنی است که احتمالاً مجبور خواهید بود خانه خود را دوباره سازماندهی کنید.
در پانزده ماهگی، دختر به طور متوسط حدود ۲۳ پوند (۱۰.۵ کیلوگرم) وزن و تقریباً ۳۰.۵ اینچ (۷۷ سانتی متر) قد دارد. وزن پسر متوسط حدود ۲۴.۵ پوند (۱۱ کیلوگرم) و قد ۳۱ اینچ (۷۸ سانتی متر) است .
- سعی کنید استفاده از کلمات منفی مانند “نه” و “نباید” را محدود کنید، زیرا آن ها تأثیر قدرتمندی بر دیدگاه کودک نوپای شما نسبت به خود و جهان خواهند داشت. شما می خواهید تصویری مثبت از دنیایی ترسیم کنید که در آن بسیاری از چیزها ممکن است،
- زمانی که نیاز دارید رفتار آن ها را هدایت کنید، سعی کنید جایگزین هایی را پیشنهاد کنید و خطرات را تا جایی که می توانید ساده تر توضیح دهید.
رشد زبان و گفتار
- در حالی که تعداد کلماتی که آن ها می دانند در طول این سال در حال افزایش است، آن ها بسیار ناامید خواهند شد زیرا نمی توانند آنقدر که می خواهند صحبت کنند.
- با آن ها زیاد صحبت کنید و چیزهایی را که با هم می بینید به زبان ساده توصیف کنید، مانند «به اتوبوس بزرگ نگاه کنید».
- گفتار کودک نوپا شما از حدود ۵ تا ۲۰ کلمه در ۱۸ ماهگی به ۱۵۰ تا ۳۰۰ کلمه در ۲ سال افزایش می یابد. آن ها می توانند حتی کلمات بیشتری را درک کنند.
- تا ۲ سالگی، کودک نوپای شما می‌تواند بیشتر خواسته‌هایش را با کلماتی مانند «بیرون»، «شیر» یا «بیسکویت» به شما بگوید، حتی اگر همیشه آن ها را به درستی نگوید.
- روانشناسی کودک یک ساله نشان می دهد که، جملات کودک نوپای شما به مرور طولانی تر و دقیق تر می شود.
روانشناسی کودک یک ساله تا دو سال
- دستورات ساده را دنبال کنند، اول باید جملات به همراه حرکات بدن باشند، بعد از آن کلمات دستوری را به تنهایی می فهمند.
- زمانی که از آنها بخواهید، اشیا را از اتاق دیگر می آورند.
- اشاره به اندام های بدن، زمانی که آنها را اسم می برید.
- به رویداد ها و یا اشیای جالب اشاره می کنند تا شما هم به آنها نگاه کنید.
- اشیا یا چیزهایی که به نظرشان جالب می آیند نزد شما می آورند تا شما هم ببینید.
- به اشیا اشاره می کنند تا شما نام آنها را بگویید.
- اسم تصاویر یا اشیایی را که به آنها نشان می دهید می گویند.
- وانمود کردن، نقش بازی و تقلید را دوست دارند (برای مثال ژست آشپزی کردن را می گیرند و وانمود می کنند که دارند غذا را هم می زنند).
- حرکات و ژست های نقش را در بازی با شما یا با عروسک و حیوان مورد علاقه اش استفاده می کند.
- حدود سن یک و نیم تا دو سالگی، تقریبا هفته ای یک کلمه را یاد می گیرند.
در سن دو سالگی یا ۲۲ ماهگی اکثر کودکان می توانند:
- بسیاری از اشیا و اعضای بدن را نام ببرند.
- روانشناسی کودک یک ساله کمک می کند تا کودک تصاویر داخل کتاب ها را بشناسند.
- دستورات تک مرحله ای را بدون زبان بدن دنبال کنند، مثلا “لیوانت رو روی میز بگذار”.
- قادرند ۵۰ تا ۱۰۰ کلمه را بگویند.
- می توانند چندین جمله دو کلمه ای بگویند مثلا “بابا رفت، عروسک منه، به به بده”.
- دیگران اکثر اوقات منظور آنها را می فهمند.
تحریک پذیری ذهنی کودک در یک سالگی
کودک در یک سالگی تحرک بیشتری نسبت به چند ماه پیش خواهد داشت. اگر هنوز توانایی راه رفتن نداشته باشد، می تواند بر روی قسمت تحتانی بدنش به اطراف بچرخد و تغییر جهت دهد.
احتمال زیادی دارد که کودک بتواند در این دوره سنی بدون اینکه به زمین بخورد، بایستد و بنشیند.
راه پله ها برای او بسیار جذاب خواهد بود. کودک تا قبل از اینکه بتواند مفهوم خطر را درک کند نیازمند مراقبت مستمر است.
او برای برداشتن و نگه داشتن اشیاء از هر دو دست خود استفاده می کند و حتی ممکن است نشان دهد استفاده از یکی از دست ها برای او راحت تر است ولی با این وجود تا مدت زمان زیادی نمی‌توان تشخیص داد که کودک راست دست یا چپ دست است.
او از دستانش مثل یک گازانبر برای چنگ زدن و برداشتن اشیاء کوچک استفاده می کند و آنها را درون جعبه قرار می دهد.کودک می تواند با چنگ زدن به کمک سه انگشت اصلی اشیاء را نگه داشته و به هم بزند.
ممکن است در این سن ممکن است متوجه این موضوع شده باشید ( و یا نشده باشید) که کودک در می یابد پرتاب کردن اسباب بازی ها سرگرم کننده است.
احتمالا در این سن قدرت بینایی کودک به خوبی قدرت بینایی شماست. او مدت زمان زیادی را به تماشای محیط پیرامونش اختصاص می دهد.
روانشناسی کودک یک ساله نشان می دهد که مردم، حیوانات و حرکت اشیاء به طور ویژه برایش جذاب خواهد بود.
افراد آشنا را تشخیص می دهد و به سمت کسی که اسم او را صدا بزند می چرخد. او می‌تواند به جستجوی اشیاء گمشده بپردازد و در ک کند وقتی شی ای از دید او خارج می شود لزوما به این معنا نیست که دیگر وجود ندارد.
بازی با کودک یک ساله
- روزانه برای او کتاب بخوانید. اگرچه ممکن است برای این فعالیت خیلی کوچک به نظر بیایید، اما او دوست دارد صدای شما را بشنود. با استفاده از صداهای مختلف برای شخصیت ها و اغراق کردن لحن خود، داستان بگویید.
- با هم اشیا خانه را نام ببرید و رنگ آن ها را بگویید. این کار علاوه بر اینکه کنجکاوی کودک را تحریک می کند باعث می شود کلمات جدید را نیز یاد بگیرد.
- او را تشویق کنید تا چیزهای جدید را کشف و امتحان کند.
- رشد زبان او را تقویت کنید، با او حرف بزنید و به او گوش دهید.
- استقلال او را تشویق کنید و به او اجازه دهید که خودش لباس بپوشد.
- رفتارهای مثبت او را حتما تشویق کنید.
- به دنبال اسباب‌بازی‌هایی باشید که رنگ‌های زیادی دارند و صدا ایجاد می‌کنند تا بتوانند به نوعی با آنها تعامل داشته باشند، حتی ممکن است به یک لباس علاقه داشته باشند، تا جایی که بخواهند همیشه آن را بپوشند. برخی از کودکان نسبت به وسایل خانه کاملاً غیرعادی، به ویژه آن هایی که از پارچه های نرم ساخته شده اند، علاقه عمیقی پیدا می کنند. همه اینها بخشی از کودک بودن است، بنابراین بسیاری از چیزهایی که فکر می کنید باید نگران آن باشید، واقعاً مهم نیستند.
- بازی های آبی. وان را پر کنید و به او بیاموزید که بازی با آب چقدر لذت بخش است . همانطور که او رشد می کند، می توانید چند بازی آبی نیز انجام دهید که در آن ها تفاوت دمای عنصر مایع و یخ را درک کند.
- سایه بازی. یکی دیگر از وسایل بازی آن ها بین ۰ تا ۶ ماهگی سایه ها است. برای آن ها مشخص است که سایه یک عنصر جادویی است که حرکت خاص خود را دارد. سعی کنید با دستان خود چند فیگور ساده درست کنید و سایه آن را تماشا کنید.
- رقص. موسیقی به نوزادان آرامش می دهد و با تکان دادن و رقص تعادل و هماهنگی آن ها بهبود می یابد. او را در آغوش خود بگیرید و با او برقصید و اندام هایش را با ریتم حرکت دهید. علاوه بر این، موسیقی برشنوایی و زبان کار می شود زیرا کم کم سعی می کند صداها را تقلید کنند.
- بازی در فضای باز به آن ها این فرصت را می دهد که به چشمان خود استراحت دهند. علاوه بر این، آنها را در معرض نور طبیعی قرار می دهد. منظره، نور طبیعی و قرار گرفتن در معرض هوای تازه باعث آرامش می شود و بعداً راحت تر به خواب می روند.
- پازل ها. پازل ها یک فعالیت عالی برای پرورش کودک باهوش می باشد و زمان استفاده از گوشی را کاهش می دهد. پازل هایی با قطعات بزرگ را انتخاب کنید تا کودک به چشمان خود فشار وارد نکند.
در ابتدا چند بازی به شما معرفی می شود که می توانید با کودک خود انجام دهید و جنبه تفریحی و آموزشی دارد.
بعد در این مقاله به شما آموزش داده میشود که چگونه با کودک خود بازی کنید و چه اهمیتی بر آینده فرزندتان دارد.
۱- کودکتان را به پارک ببرید.
۲- با هم دوچرخه سواری کنید.
۳- فرزندتان را به کتابخانه ی عمومی ببرید. کمکش کنید کتاب هایی که علاقه دارد را بردارد.
۴- برای کودکتان یا همراه با او بخوانید.
۵- کودکتان را به ماهی گیری ببرید.
۶- باهم شیرینی بپزید.
۷- با هم خمیر بازی بسازید و سپس از شکل دادن به آن لذت ببرید. (دستور تهیه های آسان آنلاین برای خمیر بازی وجود دارد.)
۸- او را به پیاده روی یا پارک طبیعت ببرید.
۹- او را به استخر ببرید و به او آموزش دهید که شنا کند.
۱۰- تا مدرسه با او قدم بزنید یا دوچرخه سواری کنید (اگر امن و شدنی است).
۱۱- او را به باغ وحش ببرید.
۱۲- با او منچ بازی کنید.
۱۳- مونوپلی بازی کنید.
۱۴- یه قل دو قل بازی کنید.
۱۵- اتلو بازی کنید.(بازی تخته).
۱۶- بازی های با کارت انجام دهید.
۱۷- کتاب های رنگ آمیزی را با هم رنگ کنید.
۱۸- باهم نقاشی انگشتی انجام دهید. گودال شن بسازید (جعبه ی کوچک کیتی و ماسه از فروشگاه محله می تواند مناسب باشد) و اجازه دهید کودکتان با اشیای طبیعی همچون بلوط، سنگ، برگ و غیره آنرا تزئیین کند.
۲۰- کودکانتان را در گل کاری مشارکت دهید یا به او کمک کنید گیاه آپارتمانی بکارد و از آن مراقبت کند.
۲۱- او را به فروشگاه کشاورزی ببرید و همه ی گیاهان و میوه های متفاوت را به او نشان دهید.
۲۲- در خانه با هم ساز بزنید و برقصید.
۲۳- حباب بسازید.
۲۴- کودکتان را به ساحل ببرید و قلعه شنی بسازید.
۲۵- باهم کایت به هوا بفرستید.
۲۶- به او یاد دهید با کاغذ موشک بسازد.
۲۷- کمکش کنید برای اعضای خانواده خودش کارت تولد درست کند.
۲۸- قایم باشک بازی کنید.
۲۹- لی لی بازی کنید.
۳۰- سایه بازی کنید.
۳۱- باهم ذرت بو داده درست کنید.
۳۲- چوب- خط بازی کنید.
۳۳- کودکتان را به دشت و صحرا ببرید و او را تشویق کنید طبیعت را کشف کند.
۳۴- با جوهر و خودکار بازی کنید.
۳۵- بگذارید کودکتان در آماده کردن شام «کمک» تان کند یا لباس های کثیف را کنار بگذارد (حتی اگر برای خودتان کار چندانی نداشته باشد.)
کودکان از راه بازی با محیط اطراف خود ارتباط برقرار می کنند.
بسیاری از بازی های کودکان در طول رشد آنها نقش مهمی در تجربیات ان ها ایفا می کنند.
در طول بازی، او احساسات خود را بیان می کند، او امید خود را با واقعیت هماهنگ می کند، و اضطراب و نگرانی او را برطرف می کند.
بنابراین، بسیار مهم است که با کودکان بازی کنید، که در این مقاله با مزایای منحصر به فرد آن آشنا خواهید شد.
مزایای بی نظیر بازی با کودکان
اگر مادران کودک درون شان زنده باشد در خانه ان ها خنده، خوشحالی، شوخی و بازی را برای فرزندان به ارمغان آورده و محیطی مناسب برای او فراهم می کنند.
انتقال شادی از پدران به فرزندان امکان پذیر است.
چند سال است که بچه ها وقت کافی برای بازی و شادی ندارند و اگر امروز خوشحال باشند، فرد خوشحال و موفق اند.
بازی کردن کودکان، کشف جهان، قوانین طبیعت، تفکر در مورد زندگی است.
آنها توانایی های خود را در بازی هایی که هیچ اطلاعی از آنها ندارند اندازه گیری می کنند.
فرزندی که از طرف والدین مجبور شده است به جای بازی و تحرک و شادی پشت میز نشسته باشد.
کودکانی که به جای گرفتن مداد برای نقاشی مرتب درس می خوانند، یک رشد ذهنی سالم را بین یک تا شش سالگی نخواهند داشت.
این اتفاق می افتد.
کودک دانشمند امروز یک فرد ناراحت در اینده است که احتمال پیشرفت در بسیاری از زمینه های عاطفی را از دست خواهد داد.
از آنجا که کودکان پر از انرژی هستند، آنها نیاز به تخلیه انرژی داخلی خود دارند، که تنها با بازی امکان پذیر است.
همه ما پدر و مادران مسئول فرزندان مان هستیم.
تنش بین والدین، تنشی را در کودکان ایجاد می کند و اثرات منفی و مخرب بر عملکرد مغز آنها دارد.
شاید شما نمی دانید که آنها با یادگیری احساسات خود را اصلاح می کنند.
لطفا پدران و مادرها را به اهمیت بازی با کودکان واقف کنیم.
مانند اهمیت کار برای بزرگسالان از تجربه هایی که در آینده برای کار استفاده می کنند کودکان هم از تجربه های بازی ها استفاده می کنند.
بازی با بچه ها
بازی کردن با کودکان مهم ترین عامل رشد و پیشرفت کودک است
رشد و پیشرفت کودکان
بازی خوب باعث می شود که کودکان رشد و تقویت شوند.
آنها با خوشحالی بازی می کنند و این خوشحالی باعث خلاقیت در آنها می شود و حس لذت و موفقیت در آن را ایجاد می کند.
محیط بی خطر و سالم در بازی مهم است، محیط نا امن بازی را از بین می برد.
کودک باید بدون ترس و اضطراب، بدون نیاز به نگرانی لذت ببرد، بازی کند و والدین باید در حمایت از کودکان نقش داشته باشند.
مسابقه در بازی ها نقش مخربی دارد و مشارکت، نقش سازنده ای برای کودکان، تمرین زندگی، یادگیری تمام مهارت های زندگی در بازی است.
مهم ترین عامل رشد کودکان
مهمترین عامل رشد کودکان در مدارس ابتدایی بازی است، زمانی که کودکان وارد محیطی بزرگتر از یک خانواده مانند مهد کودک می شوند، همه آموزش های لازم را می بینند.
آنها با هم می خندند، با هم بازی می کنند و شادی می کنند، با هم می خوابند و یاد می گیریند.
آنها همه فعالیت های اجتماعی که در بزرگسالی باید انجام می دهند را تنظیم می کنند و این درس ها را یک بار یاد خواهند گرفت.
دانش آموزان تنها با بازی به طور غیر مستقیم از مدرسه درس می آموزند.
در روزهای نه چندان دور، اشک، شلوار پاره پسران، لباس های گل و خاکی، سقوط، زخم ها و شکست ها همه بخشی از نگرانی روزانه والدینی بود که در مورد بچه های کوچک داشتند اما با بازی مهارت های این کودکان رشد کردند.
زندگی کامپیوتری و شایع دیگر یک راه مناسب زندگی برای کودکان نیست.
بچه ها در آن زمان ساعت ها می خوابیدند، می خندیدند، مباحثه داشتند و گروهی بازی می کردند و کتاب می خوانند، گروهی شاد اما در حال حاضر غیر فعال اند، تنهایی فرزندان ما را تهدید کرده است.
چرا فرزندان ما، مانند دوران کودکی ما، آموزش نمی بینند؟
به عنوان مثال، می توانیم در طبیعت چادر بزنیم، در هوای بارانی بیرون برویم، برف بازی کنیم، گل بازی کنیم، با شن بازی کنیم، از شاخه ها بپریم، بالا رفتن از تپه ها و کوه ها، طناب بازی کردن ، وسطی ، دزد و پلیس، باغبانی، و هزاران بازی دیگر
از آنجایی که ما در روال روزمره غرق شدیم و از شادی و هیجان فرزندانمان آگاه نبودیم و تصور می کردیم که بهترین تبلت و iPad را برای آنها فراهم می کنیم.
منبع : با کودک خود زندگی کنیم- بازی هایی که بچه ها را موفق می کند
کف خانه پرورش و تربیت، عشق (میان پدر و مادر) و محبت (در محیط خانه) و نوازش (بین همه) باشد.
سقف خانه نظم و انضباط و آرامش داشته باشد. انضباط یعنی هر چیزی سر جای خودش باشد.
مفهوم برای انضباط قائل هستند که مهم ترینش: – به تأخیر انداختن لذت و پاداش
پذیرش مسئولیت
میل به رشد و کمال – و آزادی است. در مورد آرامش بچه باید فکر کند که اینجا تنها جایی است که وقتی می دود یا خسته می شود می تواند در آنجا راحت بخوابد. یعنی خانه باید گرم (محبت) و آرام باشد و با بکن و نکن روبرو نباشد.
چهار دیواری خانه آموزش است. یعنی وظیفه والدین این است که به فرزندان راست گفتن، خوب و مهربان بودن را در عمل و نظر یاد بدهند. در غیر این صورت، اگر والدین در بالا بایستند و فرمان بدهند (والدینی که حتی فرمان خودشان را هم نمی برند) و انتظار داشته باشند که کودکان آنها را اجرا کنند! کودکانی که آن فرمانها را نمی فهمند و نمی توانند بپذیرند و نمی پسندند، اگر آنها را اجرا کنند دچار درگیری و وارد فاز اضطراب و نگرانی می شوند و مسائل زندگی برایشان بسیار سخت و مشکل می شود.فرزندان و تربیت دردنیای امروز
بنابراین پرورش، مواظبت و مراقبت از زندگی در حال رشد است. در حالیکه تعلیم آموختن علم و فن و هنر و مهارت به کودکان است. تربیت هم گرایش به سمت ارزش های مطلق اخلاقی است. با رعایت اینها فرزندان از رضایت و امنیت و آرامش برخوردار خواهند شد. پدری و مادری دو تا گوش شنوا می خواهد نه زبان گویا. هر پدر و مادری که حرف می زند بچه اش را از پای می اندازد. قاعده تربیتی ده به یک است. به این صورت که ده تا جمله بچه می گوید؛ یک جمله پدر و مادر. وقتی بچه نوجوان می شود و با مسائل پیچیده روبرو می شود این قاعده بیست به یک می شود. یعنی روزی که شما به عنوان پدر و مادر وقتی یک جمله حرف می زنید تا نوجوان شما بیست جمله نگفته است شما حق ندارید جمله دوم را مطرح کنید. پدر و مادرهایی که اول حرف می زنند بچه ها را اول کر می کنند و بعد لال. به همین جهت است که نوجوانان با دوستانشان ده ساعت حرف برای گفتن دارند ولی با پدر و مادرشان ده ثانیه هم حرف نمی زنند چرا که این نوع بچه ها توسط پدر و مادرشان از کار افتاده اند. هیچ بچه ای نیست که نخواهد با پدر و مادرش حرف نزند و تمام وقت پدر و مادرش را نگیرد.
کمک به نوجوان پرخاشگر، رفتار با نوجوان پرخاشگر و بی ادبی برای برخی از والدین بسیار مهم می باشد، زیرا این مشکل باعث درگیری در میان اعضای خانواده می شود.
تنها با یک نگاه کوچک به اخبار، می توان فهمید که عصبانیت و خشم نوجوانان یک مسئله ای می باشد که در حال رشد است. فیلم ها و برنامه های تلویزیونی همه روش های خشونت را تحریک می کنند، بیشتر وب سایت ها، دیدگاه های خشن را پرورش می دهند و انجام بازی های ویدوئویی خشن به مدت زیاد، می تواند نوجوانان را نسبت به پیامدهای خشم و خشونت، در دنیای واقعی، بی تفاوت نماید.
البته، هر نوجوانی که رفتار خشن نشان می دهد یک فرد عصبی و خشمگین نیست، ولی برای کمک به نوجوان پرخاشگر دارای مشکل، که از لحاظ عاطفی آسیب دیده اند یا از مشکلات مربوط به سلامتی روان رنج می برند، پیامدهای مربوط به آن می تواند حزن انگیز و ناراحت کننده باشد.
راهکار برای کمک به نوجوان پرخاشگر
با فرزند خود ارتباط برقرار کنید
برای کمک به نوجوان پرخاشگر ابتدا باید درک کنید که هر مشکلی که نوجوان شما آن را تجربه می کند، به این معنا نیست که شما نتوانستید وظیفه پدر یا مادر بودن خود را به نحو مناسب انجام دهید. به جای سرزنش خود در این موقعیت، به نیازهای فعلی که نوجوان شما دارد، تمرکز کنید.
اولین قدم برای کمک به نوجوان پرخاشگر، پیدا کردن راهی است که با وی ارتباط برقرار کنید.
ممکن است که باور کردن این مسئله سخت باشد (با وجود خشم فرزند یا بی تفاوت بودن وی نسبت به شما) ولی همچنان نوجوانان، آرزوی دوست داشتن، تمایل و پذیرش از طریق والدینشان دارند. این بدان معناست که، نسبت به آنچه فکر می کنید، نفوذ زیاد تری برای کمک به نوجوان پرخاشگر دارید. روش های موجود برای برقراری ارتباط عبارتند از :
- نسبت به سطح استرس خود آگاه باشید. اگر شما عصبی یا ناراحت باشید، زمان مناسبی نیست که برای برقراری ارتباط با نوجوان خود تلاش کنید. کمک به نوجوان پرخاشگر تا زمانی که آرام شوید، منتظر باشید و قبل از شروع کردن به مباحثه، انرژی لازم را بدست آورید. شما احتمالا نیاز به صبر و جمع کردن انرژی مثبت، نیاز دارید.
- به خاطر فرزندتان در آنجا باشید. پیشنهاد مربوط به صحبت کردن با فرزند خود در هنگام قهوه خوردن، احتمالا با برخود طعنه آمیز فرزند شما یا بی توجهی وی همراه باشد، ولی نشان دادن این امر که شما در دسترس وی قرار دارید، دارای اهمیت زیادی می باشد. برای نشستن در کنار فرزند خود اصرار داشته باشید، در هنگام صرف غذا دقت کنید که تلویزیون و دیگر وسایلی که حواس پرتی ایجاد می کنند، وجود نداشته باشد و سعی کنید که با فرزند خود صحبت کنید. اگر تلاش شما با جواب های کوتاه و تک حرفی مثل “بله” یا کلمات مشابه همراه باشد یا فرزند شما با تکان دادن شانه خود به شما جواب دهد، از تلاش خود نا امید نشوید؛ ممکن است که مجبور باشید تا برای یک مدت طولانی شامتان را به آرامی بخورید، ولی زمانی که فرزند شما بخواهد که با شما صحبت کند، فرصت کافی برای انجام این کار را خواهد داشت.
- زمینه ها و موضوعات مشترک را پیدا کنید. سعی برای بحث در مورد ظاهر یا لباس های فرزند شما، ممکن است یک روشی باشد که منجر به تحریک و به وجود آمدن جر و بحث های خشن و همراه با عصبانیت شود، ولی شما همچنیان می توانید موضوعات مشترکی را پیدا کنید و در مورد آن ها بحث کنید. هدف این نیست که بهترین رفیق برای فرزند خود باشید، ولی هدف پیدا کردن زمینه ها و منافع مشترکی می باشد که می توانید با آرامش در مورد آن بحث کنید. برای کمک به نوجوان پرخاشگر حتما به فرزند خود اطمینان دهید که می تواند با شما درد و دل کند.
- بدون قضاوت و نصیحت کردن فرزند خود، به حرف های وی گوش دهید. زمانی که فرزند شما با شما صحبت می کند، گوش کردن بدون قضاوت، استهزا و مسخره، ایجاد وقفه، نقد کردن و توصیه کردن، عامل مهمی می باشد. فرزند شما نیاز دارد که توسط شما درک شود و به وی ارزش بگذارید، بنابراین ارتباط چشمی خود را حفظ کنید و حتی زمانی که وی به شما نگاه نمی کند، سعی کنید که تمرکز خود را بر روی بچه خود نگه دارید. اگر شما ایمیل خود را چک کنید یا یک روزنامه بخوانید، فرزند نوجوان شما حس خواهد کرد که وی برای شما هیچ اهمیتی ندارد.
- انتظار طرد شدن را داشته باشید. تلاش شما برای برقراری ارتباط با فرزندتان ممکن است که همراه با عصبانیت، خشم، یا دیگر واکنش های منفی همراه باشد. آرام باشید و به فرزند خود فضایی دهید که احساس آرامش کرده و عصبانیت خود را کنترل کند. در زمان بعدی که فرزند شما احساس آرامش می کند، با وی صحبت کنید. ارتباط موفق با فرزندتان به زمان و تلاش نیاز دارد. طفره نروید و بهانه ای نیاورید؛ پشتکار داشته باشید و این امر منجر به موفقیت شما خواهد شد.
اصول و عناوین زیر برای برگرداندن تعادل به زندگی فرزند نوجوان شما می توانند موثر باشند و نیازی به تشخیص دقیق مشکلات وی ندارید:
- چارچوبی را ایجاد کنید. ممکن است که فرزند نوجوان شما جیغ بکشد، و در مورد مقررات و نظمی که وجود دارد با شما جرو بحث کند، ولی این بدان معنا نیست که آن ها نیاز دارند که این موارد کاهش یابد. ساختار و چارچوب، همانند زمان معین برای صرف وعده غذایی و زمان خواب، باعث می شود که فرزند نوجوان شما احساس امنیت و ایمنی داشته باشد. هر روز در کنار فرزند خود بشینید و با وی صبحانه و شام بخورید و این کار می توان یک فرصت مناسبی را به منظور بررسی وضعیت فرزند شما در آغاز و پایان روز فراهم می سازد.
- زمان مشاهده تلویزیون و …. را کاهش دهید. رابطه مستقیمی بین نمایش های تلویزیونی، فیلم ها، مضامین اینترنتی و بازی های ویدوئی خشن، با رفتار خشونت آمیز در نوجوانان وجود دارد. حتی در صورتی که فرزند نوجوان شما دارای رفتارهای خشن نباشد، به مدت زیادی در مقابل صفحه بودن، بر رشد مغز، تاثیر گذار می باشد. زمانی که را که فرزند شما به وسایل الکترونیکی دسترسی دارد را محدود سازید – و استفاده از تلفن را برای بعد از ساعت مشخصی در شب، محدود کنید تا مطمئن شوید که بچه شما، خواب کافی را خواهد داشت.
- تشویق به تمرین و ورزش کنید. حتی یک تمرین منظم به اندازه کم، می تواند منجر به کمک به نوجوان پرخاشگر برای رهایی از افسردگی، افزایش دادن انرژی و بهبود خلق، کاهش استرس، الگوهای خواب منظم، و بهبود وضعیت مربوط به عزت نفس کودک شما شود. در صورتی که شما با بچه خود منازعه داشته باشید که کار خاصی را انجام دهد ولی وی بازی های ویدوئی انجام دهد، وی را تشویق به بازی هایی کنید که دارای تحرک باشد یا بازی هایی که مربوط به ورزش خاصی باشد، و مواردی هستند که دارای پرش و حرکت متناوب در اطراف می باشند – برای مثال ورزش هایی شبیه سازی رقص، اسکیت کردن، فوتبال، یا تنیس. یک بار که این ورزش به صورت یک عادت تبدیل شد، فرزند خود را تشویق کنید تا ورزش واقعی را انجام دهد تا به یک تیم یا باشگاه بپیوندد.
- خوراک مناسبی را مصرف کنید. مصرف خوراک سالم، می‌تواند منجر به ثابت ماندن انرژی نوجوان شما، تیز هوشی، و حتی تغییر خلق وی شود. یک الگوی مناسب برای نوجوان باشید. وعده های غذایی بیشتری را در خانه تهیه کنید، میوه و سبزیجات زیادی مصرف کنید و غذاهای کم ارزش و لیموناد (سودا یا کربنات سدیم ) را محدود کنید.
- مطمئن شوید که فرزند نوجوان شما، خواب کافی دارد. محرومیت از خواب می تواند منجر به استرس، بد اخلاقی و عبوس بودن، خشمگین بودن و بی حال بودن فرزند شما شود و منجر به ایجاد مشکلاتی در رابطه با وزن، حافظه، تمرکز، تصمیم گیری شده و احتمال بیمار شدن وی را افزایش دهد. شما ممکن است که در طول شب فقط شش ساعت خواب داشته باشید و همچنان وظایف خود را در سر کار انجام بدهید، ولی فرزند نوجوان شما به ۸.۵ تا ۱۰ ساعت خواب در طول شب نیاز دارد تا بتواند ذهن هوشیار و عواطف متعادل داشته باشد. با استفاده از زمان خواب مناسب، بیرون گذاشتن تلویزیون ، کامپیوتر و دیگر وسایل الکترونیکی از اتاق فرزند خود، جای مناسبی را برای خواب بهتر فرزند خود فراهم کنید. روشنایی موجود در این وسایل هورمون ملاتونین را تولید کرده و به جای آرام کردن مغز، آن را تهییج و تحریک می کند. به فرزند خود پیشنهاد دهید که در زمان خواب، به آهنگ یا کتاب صوتی گوش بدهند.
علائم فیزیکی و روانی استرس می تواند اثرات جسمی و شناختی زیادی را به همراه داشته باشد. در اینجا ۱۵ نشانه و علائم فیزیکی و روانی استرس ذکر شده است که می تواند در تشخیص استرس به عنوان یک بیماری به شما کمک کند.
علائم فیزیکی و روانی استرس
۱٫سردرد زیاد
آیا تمام روز سردرد دارید؟ سردرد ممکن است ناشی از میگرن یا استرس باشد. استرس می تواند باعث درد بدن به شکل تنش عضلانی شود که منجر به سردرد و کمردرد می گردد.
از آنجایی که عضلات گردن و پوست سر در هنگام استرس منقبض می شوند، ممکن است دچار سردرد شوید. به همین دلیل است که استرس یکی از رایج ترین محرک های سردرد و میگرن است.
برای درمان سردرد بهتر است به یاد داشته باشید که به اندازه کافی آب مصرف کنید. نوشیدن آب کافی در مواقع استرس بسیار مهم است. کم آبی بدن نیز می‌تواند باعث سردرد شود، پس به خودتان لطف کنید آب کافی مصرف کنید.
۲٫مشکلات گوارشی
گوازش ممکن است یکی از اولین مکان هایی باشد که علائم استرس یا اضطراب را تجربه می کند. در طول دوره های استرس زا، بدن سیستم عصبی سمپاتیک را افزایش داده و همچنین سیستم گوارشی را کند می کند، بنابراین در این دوره از خون کافی برای هضم استفاده نمی کنید.
در عوض، بدن شما انرژی خود را به عضلات و قلب هدایت می کند تا پاسخ جنگ یا گریز (پاسخ به استرس) را ایجاد کند. کندتر بودن سیستم گوارشی ممکن است باعث مشکلات گوارشی مانند افزایش اسید معده شود که می تواند منجر به سوزش سر دل، حالت تهوع و نفخ شود.
۳٫کم خوابی
۴۳ درصد از بزرگسالان در آمریکا گزارش کرده اند که به دلیل استرس، خواب ضعیفی دارند. استرس بیش از حد می تواند کیفیت و برنامه خواب شما را خراب کند و چرخه خواب ناسالم را به حرکت درآورد.
خواب ضعیف می تواند منجر به مشکلات سلامت روانی و جسمی شود که به نوبه خود می تواند باعث استرس در زندگی روزمره و خواب ضعیف در شب شود.
دلیل اصلی کم خوابی مشکل این است که هورمون‌های مسئول استرس، هورمون‌های برانگیختگی هستند: این هورمون‌ها از نظر بیولوژیکی طراحی شده‌اند تا شما را بیدار نگه دارند و سیستم عصبی‌تان را در حالت جنگ یا گریز نگه دارند.
اگر سیستم عصبی شما قادر به آرام شدن نباشد و بدن و ذهن نتوانند به حالت استراحت برگردند، احتمالاً در خوابیدن با مشکل مواجه خواهید شد.
علاوه بر این، استرس در طول روز نیز ممکن است باعث رویاهای عجیب و غریب یا مضطرب شود. یکی از بهترین کارهایی که می توانید انجام دهید ایجاد عادات سالم برای بهداشت خواب داشته باشید.
۵٫ عرق کردن از علائم فیزیکی و روانی استرس
عرق کردن طبیعی و سالم است، به خصوص اگر تحت فشار هستید، اما تعریق بیش از حد استرس در مجموع جانور دیگری است.
هنگامی که انسان‌ها موقعیتی استرس‌زا را تجربه می‌کنند، مدولای آدرنال (ناحیه‌ای در مغز) هورمون آدرنالین ترشح می‌کند که بدن را برای واکنش پرواز یا مبارزه آماده می‌کند. این کار ضربان قلب، تعریق، فشار خون و تعداد تنفس را افزایش می دهد.
همانطور که بدن به احساساتی مانند اضطراب یا استرس واکنش نشان می دهد، عرق را از غدد آپوکرین واقع در زیر بغل، کشاله ران و روی پوست سر آزاد می کند.
خوشبختانه، این نوع عرق معمولاً بدون بو است، اگرچه هنوز هم می تواند ناراحت کننده باشد، راه حل واقعی این است که به ریشه مسئله (مانند منبع استرس خود) بپردازید و راه هایی برای کاهش سطح استرس خود پیدا کنید، خواه مدیتیشن باشد یا دعا، ورزش، درمان یا هر روشی که استرس شما را کاهش می دهد.
۶٫ ریزش مو از علائم فیزیکی و روانی استرس
وقتی سطح کورتیزول بالا می‌رود، هورمون‌های دیگر بدن مانند هورمون‌های تیروئید و تخمدان را نیز مهار می‌کند. هنگامی که این اتفاق می افتد، سیگنال بدن شما برای رشد مو تحت تاثیر قرار می گیرد.
در حالی که ریزش ۵۰ تا ۱۰۰ تار مو در روز برای انسان معمول است، اما هر چیزی فراتر از این می تواند به دلیل هورمون ها باشد. ریزش بیش از حد موی سرتان بیش از حد ممکن است نشان دهنده استرس شما باشد.
استرس همچنین می تواند باعث تریکوتیلومانیا شود ، وضعیتی که باعث می شود فرد میل شدیدی برای کندن مو از پوست سر، ابروها یا سایر نواحی بدن خود داشته باشد.
با این حال، ریزش مو همچنین می‌تواند به دلیل بیماری یا شرایط سلامت دیگری باشد، بنابراین اگر تکنیک‌های مدیریت استرس باعث کاهش ریزش مو نمی‌شوند، مهم است که به یک متخصص مراجعه کنید.
۷٫درد قفسه سینه | علائم فیزیکی و روانی استرس
استرس ممکن است مقصر واقعی درد در قفسه سینه باشد و خوشبختانه درد قفسه سینه ناشی از استرس، تهدید کننده زندگی نیست. یکی از علائم کمتر شناخته شده استرس، درد قفسه سینه است.
درد قفسه سینه و استرس نیز می تواند به یک چرخه معیوب تبدیل شود. در حالی که استرس می تواند منجر به درد قفسه سینه شود، ترسناک بودن درد قفسه سینه می تواند استرس را افزایش دهد. بنابراین، مدیریت استرس برای جلوگیری از گرفتار شدن در این چرخه ضروری می باشد.
۸٫ سرگیجه
استرس می تواند ضربان قلب شما را افزایش دهد و باعث تنفس سریع و کم عمق شود که می تواند باعث سرگیجه یا سبکی سر شود.
۹٫ فقدان میل جنسی
با گذشت زمان، استرس می تواند تعادل هورمونی بدن را مختل کند. همراه با کاهش میل جنسی، اختلال نعوظ، سیکل های قاعدگی نامنظم و پریود نشدن نیز شایع است.
۱۰٫خشکی دهان و مشکل در بلع
استرس می تواند تولید بزاق را کند کند که می تواند باعث خشکی دهان شود و بلع را دشوار سازد.
۱۱٫ فراموشی
تحقیقات نشان می دهد که استرس می تواند به صورت شناختی از طریق حافظه ظاهر شود. استرس می تواند مغز شما را به گونه ای تحت تاثیر قرار دهد که باعث فراموشی بیشتر از حد معمول شود یا حتی باعث شود که چیزهایی را به اشتباه به خاطر بسپارید.
تاثیر مشکلات خانوادگی بر فرزندان یکی از مسائلی است که بسیاری از والدین آن را نادیده می گیرند.
متأسفانه، الگوهای روابط خانوادگی ناسالم می تواند منجر به مشکلات خاصی برای کودکان در سال های اولیه مدرسه شود.
مطالعات نشان می‌دهند که فرزندان خانواده‌هایی که دارای سطوح بالای تعارض و فرزندپروری هستند، به‌طور فزاینده‌ای با اضطراب و کناره‌گیری اجتماعی دست و پنجه نرم می‌کنند.
تاثیر مشکلات خانوادگی بر فرزندان
- فریاد و جیغ زدن: فرزند شما دائماً با سایر اعضای خانواده در حال دعوا می باشد.
- کناره گیری از خانواده: فرزند شما از خانواده کناره گیری کرده است و تقریباً هر روز بیشتر روز را تنها یا دور از خانه سپری می کند.
- دعوای مکرر
- همه اعضای خانواده از دست یکدیگر عصبانی هستند.
- تغییر ناگهانی در رفتار.
تاثیر مشکلات خانوادگی بر فرزندان – انواع مشکلات خانوادگی
مشکل روانی:
در خانواده، هر گونه مشکل سلامت روان، از جمله مصرف مواد، اضطراب، و افسردگی، می تواند سیستم خانواده را خراب کند.
تغییر نقش: در یک خانواده، تغییر نقش ها می تواند باعث ناراحتی قابل توجهی شود. این تغییر ممکن است به دلیل بلوغ یا ترک خانه فرزندان بزرگتر، تغییر مسئولیت های والدین به دلیل شغل، از دست دادن سلامتی یا مسائل مالی باشد.
مشکلات ارتباطی بین والدین: در خانواده، زمانی که فرزندان شاهد مشاجره، اختلاف نظر، اختلاف و یا آگاهی از احتمال جدایی والدین هستند، سیستم خانواده به شدت تحت تاثیر قرار می گیرد.
مشکلات ارتباطی بین والدین و فرزندان:
در یک خانواده، رابطه بین هر یک از والدین و فرزندان می تواند منشا مشکلات سلامت روان و آسیب های رشدی باشد. والدین باید بدانند که رویکردهای تنبیهی که در گذشته استفاده می شده ناکارآمد و اغلب مضر هستند.
سلامت روان:
اگر یکی از اعضا با بیماری روانی یا ناتوانی رشدی دست و پنجه نرم کند، ممکن است بار مشکلات رفتاری یا عاطفی را احساس کند. این عضو خانواده ممکن است احساس درک یا پذیرفته شدن نداشته باشد.
سایر اعضای خانواده ممکن است مسائل روانشناختی را درک نکنند و از این که آن شخص به توجه بیشتر والدین نیاز دارد یا منابع خانوادگی بیشتری (پولی، محبت یا زمانی) دریافت می کند، آزرده یا عصبانی شوند یا احساس حسادت داشته باشند.
اعتیاد به مواد:
در یک خانواده، اهمیت تأثیر اعتیاد به الکل یا مشکلات مواد مخدر بر سیستم خانواده را نمی توان اغراق کرد. مشاهده یک عضو خانواده الکلی یا معتاد می‌تواند به طور ناآگاهانه به کودکان راهبردهای مقابله‌ای ضعیف، سیستم‌های باور ناسازگار، الگوهای پرخاشگری رابطه‌ای و بی انگیزگی را آموزش دهد.
خانواده هایی که با اعتیاد مواجه هستند وظیفه دارند تصمیمات سخت و در عین حال حیاتی برای ایجاد خانه ای سالم و آرام بگیرند.
مصرف مواد در نوجوانان:
در یک خانواده، اگر یکی از فرزندان به شدت از مواد مخدر یا مشروبات الکلی استفاده کند، مشکلاتی به وجود می آید. به عنوان والدین، این نگران کننده است که بدانید نوجوان شما در حال آزمایش مواد است. با این حال، همه نوجوانانی که مواد مخدر را امتحان می کنند، معتاد نمی شوند. عامل مهم در اعتیاد ژنتیک است.
تغییر نقش ها:
در یک خانواده، همه ما پیر می شویم و از عادات، لباس ها و رفتارهای قدیمی خود خارج می شویم. گاهی اوقات وقتی یکی از اعضای خانواده نقش خود را برای مدت طولانی ایفا کرده و تصمیم به ایجاد تغییر می کند، می تواند کل سیستم را تحت تأثیر قرار دهد.
این تغییر زمانی رخ می دهد که فردی عادت های بد را ترک کند و سالم شود یا عادت های بد جدیدی را شروع کند. به عنوان مثال، اگر یکی از والدین الکلی بود و روند بهبودی را آغاز کرد، سایر اعضای خانواده ممکن است در رابطه احساس رها شدن یا ناامنی کنند.
رویدادهای مهم |تاثیر مشکلات خانوادگی بر فرزندان
در یک خانواده، طلاق، فرزندخواندگی، نقل مکان، مرگ و حوادث فاجعه‌بار می‌تواند باعث ایجاد اختلالات قابل درک در زندگی ما شود. در حالی که خانواده‌های ما یک سیستم منسجم هستند، هر فردی شخصیت، تجربه زیسته و مهارت‌های مقابله با خود را دارد.
این تغییرات ممکن است انواع مختلفی از ناراحتی را در هر یک از اعضای سیستم خانواده ایجاد کند.
مرگ و سوگ:
از دست دادن افراد یک تجربه بسیار ناراحت کننده است و می تواند کل خانواده را تحت تاثیر قرار دهد. این عامل استرس زا می تواند پویایی عادی خانواده را مختل کند، اما همانطور که هر عضو غم خود را پردازش می کند، همه چیز باید به حالت عادی بازگردد.
اگر اندوه برای یک یا چند عضو ادامه یابد کمک گرفتن از مشاور می تواند بسیار مفید باشد.
طلاق:
در حالی که تصمیم طلاق بین بزرگسالان گرفته می شود، بر فرزندان و بستگان تأثیر می گذارد. طلاق تأثیرات آشکاری دارد، اما برخی از خانواده‌ها با حداقل تأثیر طلاق را پشت سر می‌گذارند. اگر خانواده شما در تلاش برای سازگاری هستند بهتراست از مشاور خانواده کمک بگیرید.
تاثیر مشکلات خانوادگی بر فرزندان| بهبود شرایط
اگر فرزند شما با این مشکلات خانوادگی دست و پنجه نرم می کند تا جایی که این مشکات مانع یادگیری، روابط یا شادی او می شوند، متخصصان زیر می توانند در تشخیص و درمان به شما کمک کنند و باعث بهبود روحیه خانواده شوند.
گاهی اوقات، خانواده ها می توانند با اتکا به یکدیگر و قدرت شخصی هر یک از وقایع مهم را پشت سر بگذارند. در مواقع دیگر خانواده ها زیر بار این بار اضافی رنج می برند. راهکاری های زیر می تواند به شما در بهبود شرایط کمک کند:
برنامه را تنظیم کنید :
در خانواده، افزودن یکنواختی به برنامه می تواند به کودکان کمک کند تا با تغییرات کنار بیایند. این همچنین راهی است برای اطمینان از اینکه زمان با کیفیتی را سپری می کنند.
زمانی را برای گفتگو در نظر بگیرید :
در یک خانواده، مهم است که مشکلات را آشکارا در میان بگذارید. اختصاص زمانی برای بحث در مورد چگونگی مدیریت تغییرات توسط کودک و به اشتراک گذاشتن تجربیات خود به این روند کمک می کند که این روند دیگر ترسناک نباشد.
زمان‌های مثبت را برنامه‌ریزی کنید :
در یک خانواده، مهم نیست که چه اتفاقی می‌افتد، مهم است که اوقات مثبتی را با هم داشته باشید. حتی اگر مشاجره اتفاق افتاده باشد، اختصاص زمان منظم برای لذت بردن از اوقات فراغت فرزند و خانواده می تواند راهی عالی برای تنظیم مجدد روحیه افراد باشد.
اوقات خوش را جشن بگیرید:
در خانواده، زندگی اغلب فراز و نشیب های زیادی خواهد داشت. به یاد داشته باشید که این الگو طبیعی است. وقتی فرزندان شما موفقیتی دارند، جشن بگیرید.
علائم هشدار دهنده را نادیده نگیرید:
در یک خانواده، چیزهای زیادی برای نگرانی وجود دارد. اگر نوجوان شما زمان زیادی را به تنهایی سپری می کند، تمرکز خود را روی اهداف خود از دست می دهد و رویدادهای مهم را از دست می دهد، به وضعیت او توجه کنید.
منبع : تاثیر مشکلات خانوادگی بر فرزندان و روابط خانوادگی ناسالم
علائم اوتیسم در کودکان افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) متفاوت است. در حالی که اوتیسم هم کودکان و هم بزرگسالان را تحت تاثیر قرار می دهد، علائم معمولا زمانی که کودک بین ۱۸ تا ۲۴ ماهه است قابل توجه است. اوتیسم یک اختلال رشدی در نظر گرفته میشود، زیرا اغلب در دو سال اول زندگی ظاهر میشود.
اگرچه، این بدان معنا نیست که در سال‌های نوجوانی یا حتی بزرگسالی نمی‌توان آن را تشخیص داد. اما به طور کلی علائم اوتیسم در کودکان از سنین پایین شروع می شود طیف گسترده ای از علائم اوتیسم در کودکان وجود دارد که هر یک می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد، به همین دلیل است که هر فرد مبتلا به اوتیسم منحصر به فرد است.
اختلال طیف اوتیسم
با توجه به تحقیقات مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، تحقیقات گسترده نشان داده است که به نظر می رسد مغز افراد مبتلا به اوتیسم متفاوت از همسالان بدون اوتیسم رشد می کند. این تفاوت در رشد مغز مسئول چالش هایی است که افراد مبتلا به اوتیسم با آن روبرو هستند و همین آن ها را از کودکان دیگر متفاوت می سازد.
اختلال طیف اوتیسم یک ناتوانی مادام العمر است. با این حال، این بدان معنا نیست که نمی توان زندگی کاملی داشته باشند.
اگر یک برنامه درمانی و مداخله توسط متخصصانی مانند تحلیلگر رفتار کاربردی یا پزشک وجود داشته باشد، می توان علائم را مدیریت کرد. ممکن است سوالاتی مانند ” آیا تکان دادن سر از علائم اوتیسم در کودکان است ؟” داشته باشید که در این مقاله به همه آن ها پاسخ داده خواهد شد.
علائم اوتیسم در کودکان چیست| علائم اوتیسم چیه نی نی سایت
۱۰ علائم اوتیسم در کودکان عبارتند از:
- تاخیر در یادگیری رشدی
- حساسیت بیش از حد یا کمتر به نور، صدا، لمس یا مزه
- مشکل در برقراری ارتباط
- حرکات و رفتارهای تکراری
- دشواری در موقعیت های اجتماعی
- دلبستگی غیرعادی
- مشکلات حسی
- مشکلات مکرر در خواب
- عدم کنترل کافی تکانه ها
توجه به این نکته مهم است که علائم اوتیسم در بزرگسالان و کودکان تفاوت هایی وجود دارد و باید هرکدام را جداگانه بررسی کرد. علائم و نشانه های اوتیسم نیز می تواند با انتقال کودکان به دوران نوجوانی و سپس به بزرگسالی تغییر کند.
در ادامه به علائم گفته شده به طور کامل پرداخته می شوید:
۱. تأخیرهای رشدی
اوتیسم می تواند بر رشد کودک تاثیر بگذارد. افراد مبتلا به برخی از انواع اوتیسم ممکن است دارای تأخیرهای رشدی مانند ناتوانی باشند یا ممکن است در نقاط عطف رشد عقب بمانند. برای مثال، شخصی ممکن است در زمینه مهارت های پیروی از دستورالعمل های ساده یک تا دو مرحله ای مشکل داشته باشد.
در هر مرحله از رشد کودک نشانه های خاصی وجود دارد که نشان از وجود مشکلی می باشد و والدین و پزشکان باید به این نشانه ها دقت زیادی داشته باشند.
در ادامه برخی از این نکات آمده است که نشان می دهد مشکلی وجود دارد. البته با توجه به سن کودک باید این موارد بررسی شود و در برخی از سنین این رفتارها عادی می باشد:
نمی‌تواند با اسباب‌بازی‌های ساده (مانند تخته‌های گیره‌های، پازل‌های ساده، دسته‌های چرخشی) کار کند.
با جملات صحبت نمی کند.
دستورهای ساده را نمی فهمد.
نمی خواهد بچه های دیگر با اسباب بازی های او بازی کنند.
تماس چشمی کافی را برقرار نمی کند.
۲. حساسیت بیش از حد زیاد یا کم به نور، صدا، لمس یا مزه
افراد مبتلا به اوتیسم نسبت به محرک های حسی مانند صداهای بلند، نورهای روشن یا لمس برخی از پارچه ها بیش از حد حساس هستند. مغز کودکان اوتیسمی برای پردازش محرک های دریافتی متفاوت از کودک بدون اوتیسم عمل می کند.
در نتیجه، افراد مبتلا به اوتیسم به راحتی تحت فشار قرار می گیرند. هجوم اطلاعاتی می تواند برای آن ها ترسناک یا گیج کننده باشد برای همین در این شرایط برخی از کودکان اوتیسمی سر خود را به جایی می کوبند تا درد خود را کمی تسکین دهند.
برخی دیگر از نمونه های علائم اوتیسم در کودکان ممکن است شامل ناتوانی در تحمل طعم تند غذا و تمایل به یک رژیم غذایی ملایم باشد. یا ممکن است به دلیل حساسیت پوست، تجربه لمس دیگران را نتواند تحمل کند.
در طرف دیگر این طیف، فردی که مبتلا به اوتیسم است ممکن است نسبت به محیط خود حساسیت کمتری داشته باشد. آن ها ممکن است قادر به پردازش محرک های مختلف نباشند و می توانند در برابر شرایطی که دیگران غیرقابل تحمل می یابند مصون به نظر برسند.
در این شرایط هم که محرک ها کم تر از حالت عادی می باشند بازهم ممکن است کودک سر خود را به اطراف بکوبد تا این حالت را تغییر دهد.
۳. مشکل در مهارت های ارتباطی
زمانی که کودک به ۱۲ تا ۱ ماهگی می رسد، باید به دستورات ساده مانند “بله” یا “نه” که یک سوال ساده پاسخ دهد. در این سن، کلماتی مانند «ماما» یا «بابا» را بیان کنند و حتی ممکن است شروع به تقلید کلمات کوچکی کند که می شنود.
کودکانی که علائم بیماری اوتیسم را نشان می دهند در مهارت های زبانی دچار اختلال می شوند. آن ها ممکن است اصلا صحبت نکنند یا شروع به سکوت طولانی تر کنند. آن ها ممکن است از تلاش برای برقراری ارتباط با دیگران، حتی کسانی که دوست دارند خودداری کنند.
ارتباط کلامی همه چیز نیست و نشانه های مشکل در مهارت های ارتباطی شامل خواندن حالات چهره و تماس چشمی، آگاهی از آهنگ ها و همچنین درک حرکات است. توانایی کلی برای برقراری ارتباط به شدت به رشد اجتماعی و فکری کودک بستگی دارد.
۴. حرکات و رفتارهای تکراری |علائم اوتیسم خفیف در کودکان
تکرار برخی حرکات و رفتارها، مانند تکان دادن عمدی سر، پا یا بازو، ایجاد حالات عمدی صورت، یا کشیدن مو ممکن است از علائم اوتیسم در کودکان باشد. تکان دادن سر اوتیسم معمولاً با کوبیدن سر یا سایر رفتارهای تکراری همراه است.
والدین ممکن است بپرسند، ” آیا کشیدن مو نشانه اوتیسم است ؟” در حالی که کشیدن مو در کنار بقیه نشانه ها می تواند نشانه اوتیسم باشد، کشیدن مو به خودی خود نشان دهنده اوتیسم نیست.
رفتارهای تکراری به دو گروه دسته بندی می شود.
- حرکاتی مانند دست زدن، بی‌قراری با اشیاء یا تکان دادن بدن و صداهایی مانند غرغر کردن یا تکرار عبارات خاص هستند.
- رفتارهای تکراری شامل ویژگی‌های اوتیسم مانند اسرار بر یکسانی و علایق شدید .
۵. ناتوانی در برقراری ارتباط در موقعیت های اجتماعی
یکی از علائم اوتیسم که به راحتی قابل تشخیص است، ناتوانی در معاشرت با دیگران است. کودکان و بزرگسالان مبتلا به اختلال در اوتیسم که در یک محیط اجتماعی پر از محرک قرار می‌گیرند، به خاموش شدن می‌رسند.
گاهی اوقات به اشتباه به آن ها برچسب “تنها” یا درونگرا زده می شود. افرادی که «تنهایی» را دوست دارند ترجیح می‌دهند زمانی را به تنهایی بگذرانند و از همراهی خود لذت ببرند تا با دیگران.
بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5)، یک فرد برای تشخیص اوتیسم باید نقایص مداوم را در این زمینه ها نشان دهد:
- مشکلات در شروع رابطه اجتماعی و پاسخ به صحبت های دیگران
- مشکلات غیرکلامی مانند تماس چشمی
این مشکلات مهارت های اجتماعی به دلیل موارد زیر ایجاد می شوند:
- مشکل در کسب مهارت های زبان کلامی
- ناتوانی در خواندن نشانه های ارتباط غیرکلامی
- رفتارهای تکراری یا وسواسی و اسرار بر پایبندی به روال ثابت
- ورودی های حسی بسیار زیاد
به همین دلیل است که آموزش مهارت های اجتماعی یک مداخله اصلی در درمان اوتیسم است.
۶. مشکل با انتقال
داشتن دستور مشخص در انجام کارهای روزمره به افراد مبتلا به اوتیسم آرامش می دهد. یک برنامه ثابت و خودتنظیمی به آرام کردن ذهن مضطرب کمک می کند. با این حال، زندگی به ندرت قابل پیش بینی است.
رویدادهای غیرمنتظره می تواند اتفاق بیفتند و روال عادی را از بین ببرند. تغییرات کوچکی از برنامه خارج می شود می تواند باعث ناراحتی شود. تغییرات بزرگ زندگی، مانند شروع مدرسه یا فارغ التحصیل از دانشگاه، برخی از افراد مبتلا به اوتیسم را به دلیل احساس از دست دادن کنترل، دچار اضطراب می کند.
اگر به این فرد خودتنظیمی آموزش داده نشده باشد، ممکن است نتوانند شرایط را کنترل کنند و دچار حملات پنیک شوند.
این علائم اوتیسم در بزرگسالان را می توان به روشی مشابه مدیریت کرد. بزرگسالان در محل کار ممکن است به کمک در زمینه مدیریت زمان نیاز داشته باشند. یک فرد مبتلا به اوتیسم می تواند از تقسیم کردن روز به تکه های قابل پیش بینی سود ببرد.
۷. دلبستگی به علایق غیرمعمول |علایم واضح اوتیسم
یکی از ساده‌ترین علائم اوتیسم در کودکان و بزرگسالان، علاقه شدید به اشیاء یا موضوعات غیرعادی است که تقریباً تا حد زیادی وسواس گونه است. به عنوان مثال، یک فرد اوتیستیک ممکن است موارد زیر را دوست داشته باشد:
- قطار
- تمبر
- قاشق
افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم می دانند که چه چیزی را دوست دارند و برایشان اهمیتی ندارد که به نظر “عجیب” باشد. آن ها همچنین می توانند آنقدر پرشور باشند که زمان زیادی را به علایق خود اختصاص دهند.
غالباً آن ها در موضوعاتی که از آن لذت می برند متخصص موضوع می شوند. این یکی از علائم اوتیسم در کودکان است.
یکی دیگر از علائم اوتیسم در کودکان این است که چه در نقاشی و چه در بازی های ویدیویی، انرژی بی پایانی را صرف انجام سرگرمی خود می کنند. اکثر کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم ترجیح می دهند این کارها را به تنهایی انجام دهند.
۸. مشکل در درک احساسات
تصور غلطی که در مورد اوتیسم وجود دارد که یکی از علائم اوتیسم در کودکان بی احساسی آن ها می باشد. این کاملا نادرست است آن ها احساساتی مانند دیگران دارند. آن ها به سادگی با درک و تفسیر احساسات مبارزه می کنند.
ابتلا به اختلال طیف اوتیسم می تواند تشخیص احساسات از روی حالات چهره و زبان بدن را دشوار کند.
افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است نشانه های اجتماعی عادی مانند ابروهای بالا یا بالا انداختن شانه را درک نکنند. آن ها در تشخیص احساسات یا طعنه به راحتی از لحن صدای یک فرد مشکل دارند.
احساسات کودک یکی از علائم اوتیسم در کودکان است بنابراین توجه به خشم، ترس، انزجار و تعجب چالش برانگیز است. به همین دلیل، معمولاً افراد مبتلا به اوتیسم موقعیت‌ها را اشتباه تصور می کنند و واکنش‌های نامناسبی نشان می‌دهند. اختلال طیف اوتیسم در بیان احساسات خود و تجربه همدلی با مشکل مواجه می شود.
والدین، معلمان و درمانگران باید رشد عاطفی را در کودکان خردسال مبتلا به اوتیسم تحریک کنند. بهتر است هر چه زودتر مداخله کنید.
کارهای زیر می تواند در فعال ساختن رشد عاطفی موثر باشد:
- عواطف را در زمینه‌های طبیعی نشان دهید وقتی در حال خواندن کتاب، تماشای یک ویدیو یا ملاقات با دوستان با فرزندتان هستید، می‌توانید به این موضوع اشاره کنید مثلا به او بگویید « علی اخم کرده پس عصبی است» « سارا داره لبخند میزنه بنابراین خوشحال است»
- پاسخگو باشید: به عواطف فرزندتان پاسخ دهید، مثلاً «تو لبخند می‌زنی بنابراین باید خوشحال باشی».
۹. مشکلات مکرر خواب
یکی از علائم اوتیسم در کودکان که بسیار قابل توجه می باشد مشکلات خواب است. نزدیک به ۸۰ درصد از کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم دارای اختلال خواب مزمن همراه هستند و افراد مبتلا به اوتیسم دو برابر بیشتر در معرض بی خوابی منظم هستند.
آن ها به طور کلی با خوابیدن برای هشت ساعت توصیه شده هر شب مقابله می کنند. متأسفانه کمبود خواب کافی می تواند علائم اوتیسم در کودکان را بدتر کند. افراد کم خواب مبتلا به اوتیسم رفتارهای تکراری و تاخیر یادگیری بیشتری از خود نشان می دهند.
بر اساس گزارشات Spectrum News افراد مبتلا به اوتیسم حدود ۱۵ درصد از زمان خواب خود را در مرحله حرکت سریع چشم (REM) می گذرانند که برای مهم و خاطرات بسیار است. در مقابل، اکثر کودکان، حدود ۲۳ درصد از آرامش شبانه خود را در REM می گذرانند.
چه چیزی خواب را اینقدر سخت می کند؟ کودکان و بزرگسالان مبتلا به ASD حتی با سر و صدایی می توانند بیدار شوند. آنها همچنین ممکن است ذهن‌های مضطرب و بیش فعالی داشته باشند که برای خوابیدن به چالش کشیده می‌شوند، زیرا بسیاری از افراد مبتلا به ASD دارای بیش فعالی یا وسواس نیز هستند.
پزشکان افراد مبتلا به اوتیسم داروهای ملاتونین می دهند تا بهتر بخوابند. البته این دارو حتما زیر نظر پزشک متخصص مصرف می شود و نباید خودتان به مصرف آن اقدام کنید.
تعداد صفحات : 0
درباره ما
موضوعات
اوتیسم آسپرگرلینک دوستان
آمار سایت
پیوندهای روزانه
اطلاعات کاربری
خبر نامه
کدهای اختصاصی